Sympatyczny film w ulubionej przez Sebiego tematyce. Oglądany raz po raz, a więc i stosunkowo często, czyli przy każdej okazji, cytowany. W tego typu produkcjach najbardziej właśnie lubię sensowne dialogi i teksty z offu. A tu narratorem jest przezabawny samochwała, który kpi na równi z siebie i z każdego, kto mu się tylko pod rękę nawinie. Rozładowuje to chociaż częściowo napięcie, które niezmiennie w chwilach grozy czy podwyższonego ładunku emocjonalnego doprowadza Babusia do łez. Ale nota całościowa musi być wysoka, skoro każdorazowo na propozycję obejrzenia 'Wędrówek' mój syn reaguje entuzjazmem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz